Dutch girl in Sydney

Mijn eerste blog Down Under! Jullie kennen het nummer English man in New York vast wel, dat is precies hoe het een beetje voelt hier aan de andere kant van de wereld. Dan wel in de versie Dutch girl in Sydney. Uiteraard in een jongere vrouwelijkere versie haha. Maar men o men, ik heb nu al zo veel te vertellen dat ik waarschijnlijk de helft ga vergeten.

Anyways, ik ga het proberen. Ik begin maar meteen bij het afscheid maandag. Wauw, ik dacht ik emotioneel wel stabiel was. Dat ben ik dus niet. Maar goddank waren m'n lievelingsmensen er (ja, dat zijn ze. Stuk voor stuk toppers) om me uit te zwaaien. Eerlijk is eerlijk, de dagen voordat ik weg ging voelde nogal onwerkelijk. Eigenlijk had ik geen gevoel. En al helemaal niet het idee dat ik voor een langere periode zou vertrekken. Als je dan op Schiphol komt en gedag moet zeggen krijg je best wel een klap te verwerken. Paniek dus in m'n hoofd. Uiteraard eerst de groep ontmoet. Iedereen was vriendelijk dus dat gaf rust. Dikke knuffels gegeven en wat traantjes gelaten en toen door de douane met 2 mensen van de groep. Er was meteen tijd om elkaar beter te leren kennen gezien het gigantisch druk bij security was. Waar we ongeveer een uur in de rij hebben gestaan. Einde verhaal kwamen we om 14:00 bij het vliegtuig aan, dat oorspronkelijk om 14:15 zou vertrekken. Je snapt wel, dat was doorlopen. Eenmaal in het vliegtuig m'n plekje gevonden en vrijwel direct gingen de deuren dicht en kon de reis van 35(!) uur beginnen. Helaas had ik de pech dat ik in het midden zat, maar wel in goed gezelschap. Rechts iemand van de groep en links een jongen van een jaar of 25 uit Nieuw Zeeland. Hij was in Europa wezen backpacken en zo hebben we wat tips uitgewisseld en gezellig zitten kletsen. Na 13 uur waren we in Bangkok. Hier hadden we een tussenstop van 1,5 uur. Hierna vlogen we door naar Taipei waar we weer een tussenstop van 10 uur hadden. Gelukkig was een een super mooi hotel voor ons geregeld en zijn we de stad gaan verkennen. Overigens bleek al snel dat we niet in Taipei zaten maar in een of andere buitenwijk waar geen fuck te beleven was. Naar het centrum met het ov zou 1,5 uur kosten. Dus lekker met z'n allen in het hotel gechillt en ons mentaal voorbereid op de laatste vlucht naar Sydney. Deze duurde 9 uur en gelukkig heb ik toen alleen maar geslapen. Dat was wel even nodig want dat had ik de voorgaande 24 uur nog niet gedaan.

Eenmaal aangekomen in Australië had ik een gigantische jetlag. Believe me, dat is geen pretje. 0,0 energie in m'n lichaam. Goed, gewacht op de bagage en door naar m'n eerst hostel, YHA Beachouse, inderdaad aan het strand. Wat is Australië gigantisch mooi zeg! Het hostel zag er super uit en leuke kamergenootjes. Daarna m'n eerste aussie bbq gehad en ook meteen kangoeroe biefstuk gegeten. Dat moet je gedaan hebben hier zeggen ze. En het smaakt niet eens beroerd. Alleen het idee dat het kangoeroe is maakt het gek. Once in a lifetime zeg ik dan maar . De dag er op zijn we naar Sydney gegaan en dit was een regeldag. Een bankrekening geopend, medicare geregeld etc. Daarna vroeg naar bed gegaan want ik was nog steeds kapot en de volgende ochtend stond er surfen op het programma.

Dit betekende 06:00 ontbijten. Denk je dat je vakantie hebt, moet je er op zulke tijdstippen uit. Haha! Anyways, helemaal zen en uitgerust zat ik de volgende ochtend aan het ontbijt. Daar ging ik dan! Fem op een surfplank. Mijn goede lieftallige vriendinnen zouden me bij het idee alleen al vierkant uitlachen. Zo onhandig als ik schijn te zijn. Tijd om het tegendeel te bewijzen.
Okè, ik kan mezelf nog niet tot surfchick benoemen. Maar aan het eind van de dag stond ik toch echt op die plank Super vette ervaring! Misschien dat ik verder in m'n reis nog een weekje op surfkamp ga. Overigens had ik wel een bijna-dood-ervaring waar we nog steeds hard om moeten lachen. Onze knappe surf instructeur (geen film cliché, die surf mensen zijn allemaal echt knap) wilde wel eens laten zien wat ie in huis had. Nu is het zo dat als je gaat surfen je zo'n bandje om je voet hebt met een touwtje wat jou weer aan je surfboard verbind. Ik moest deze even af doen om aan m'n andere voet te doen. Meneer wilde dus even laten zien hoe het moest met het idee dat het bandje al los was. Niet dus, komt er een gigantische golf die hij uiteraard wil pakken. Dus hij springt op dat board, ik hang er nog achter met dat bandje om m'n voet en zag het leven al aan m'n neus voorbij gaan. Je moet het zien als vissen, je vangt wat en trekt het touwtje met een gigantische rotgang omhoog. Dus ik begin te gillen; heeelp it's on my feet. Goddank hoorde hij dat en sprong die met een rotgang van dat board af. Keihard gelachen gezien het feit dat het er nogal lomp uit zag. Hoe dan ook een hele vette dag gehad en een ervaring rijker!

Zaterdag was veruit de zwaarste dag. Op naar de Blue mountains met onze Australische gids Paul. Hier hebben we een gigantische tocht door de bergen gemaakt, wat ontzettend zwaar maar zeker de moeite waard! We moesten 1000 trappen op en weer 1000 trappen af. Wat een uitzicht! Australië is echt ontzettend mooi. Bergen, rosten, parelwitte stranden, bush bush. Wat je ook wil zien, je hebt het hier. En dan vergeet je je slechte conditie en de hitte die je bijna naar het hoofd stijgt snel. Hierna zijn we naar en cliff gereden om spannende, gevaarlijke cliff foto's te maken, waarvan je het resultaat op Facebook en bijgevoegd aan dit blog kunt vinden. Ook nog een kangoeroe selfie gemaakt en koala's gespot. Dan kun je wel stellen dat het je week was:).

En aan alles komt een eind, zo ook aan de groepsreis. Ontzettend leuke mensen leren kennen. Waaronder 4 super gezellige meiden waarmee ik woensdag naar Darwin ben gevlogen. Dat is helemaal in het noorden van Australië. 4,5 uur vliegen. Hier ga je wat meer richting het wildernis idee inc. krokodillen, giftige spinnen en uiteraard slangen. Weer heel wat anders dus! De afstanden zijn hier zo gigantisch groot. Besef je even dat je vanuit NL dan al in Spanje of Egypte zit. In Darwin gaan we een camper huren en een weekje door de national parken Lichtfield en Kakadu touren. Google maar even, zeker de moeite waard. Daarna in mijn plan om naar Cairns te vliegen en de hele oost-kust af te reizen.

Het is dus een super drukke, leuke week geweest met gigantisch veel nieuwe indrukken. Maar ook een week waar ik mezelf heb leren kennen op een andere manier. Daar waar vorig jaar in Spanje het idee kwam om te gaan, zit ik nu 1,5 jaar later ook echt aan de andere kant van de wereld. Gevalletje als ik iets wil dan doe ik het ook:) En wat geniet ik, nu al. Er is zooooveel wat ik hier wil zien en wat ik hier mee maak dat het bijna niet in een blog te beschrijven valt.

Allright, ik ga eens kijken wat Darwin ons gaat brengen. Mocht je je nog geroepen voelen en een kaartje wil sturen;

Femke Vriend
PO BOX 115
Collaroy Beach NSW 2097
Sydney Australia

Dat was het voor nu. Next chapter is Darwin! Hopelijk zijn jullie allemaal weer een beetje gerust gesteld en gaat in Nederland ook alles zijn gangetje.

En hele dikke kus vanuit Australië en tot snel